به برکت ماه رمضان، براى مسلمان فرصتى پیش مى‏آید که باید از آن در جهت
تقویت حیات معنوی و نشاط ماد٠ىِ خود استفاده کند. یکى از درسهاى بزرگ ماه
رمضان که در خلال دعا و روزه و تلاوت قرآن در این ماه باید آن را فرا بگیریم
و استفاده کنیم، این است که با چشیدن گرسنگى و تشنگى، به فکر گرسنگان و
محرومان و فقرا بیفتیم. در دعاى روزهاى ماه رمضان مى‏گوییم: «ال٠لهم اغن کل٠
فقیر. ال٠لهم اشبع کل٠ جائع. ال٠لهم اکس کل٠ عریان». این دعا فقط براى‏(
مفاتیح‏الجنان: دعاى یومیه ماه مبارک رمضان ( خواندن نیست؛ براى این است که
همه خود را براى مبارزه با فقر و مجاهدت در راه ستردن غبار محرومیت از چهره
محرومان و مستضعفان موظ٠ف بدانند. این مبارزه، یک وظیفه همگانى است. در آیات
قرآن مى‏خوانیم: «أرایت ال٠ذى یکذ٠ب بالد٠ین. فذلک ال٠ذى یدع٠ الیتیم. و لایحض٠
على طعام المسکین» ( ماعون: 3 - 1). یکى از نشانه‏هاى تکذیبِ دین این است که‏
انسان در مقابل فقر فقیران و محرومان بى‏تفاوت باشد و احساس مسئولیت نکند. در
ماه رمضان، به برکت روزه، طعم گرسنگى و تشنگى و نرسیدن به آنچه اشتهاى
نفس انسان است را درک کردیم و چشیدیم. این باید ما را به احساس مسئولیتى که
اسلام در قبال مسئله مهم٠ فقر و فقیر از یکایک مسلمانان خواسته است و بر دوش
آنان وظیفه نهاده است، نزدیک کند. ....
فرازی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ در خطبه‏هاى نماز عید فطر15/9/ 1381